Baba Banda Singh Bahadur

BABA BANDA SINGH BAHADUR - BHAI GURBAKHSH SINGH JI

De Jeugdjaren

Baba Banda Singh Bahadur was de eerste Singh die de fundamenten van de Sikhs vestigde in een groot deel van de Punjab (noord India). Toen hij jong was werd hij Lachhman Das genoemd. Hij was een prinsenkind (Rajputs). Tijdens zijn jeugdjaren was hij dol op jagen. Op een dag jaagde hij op een drachtig hert. Het stervende dier bracht twee jonge hertjes ter wereld die samen met hun moeder stierven voor de ogen van Lachhman Das.

Erg geschokt door dit voorval en overmand door verdriet zag hij af van de aardse genoegens en werd een Bairagi Sadhu (Bairagi = wereldverzaker, Sadhu = ascetisch). Eerst beschouwde hij Janki Das als zijn Goeroe, en later nog enkele anderen. Maar aangezien geen van hen echte Goeroes waren, konden ze hem geen gemoedsrust bieden. Hij richtte zich naar tantrische sadhu's en verwierf een soort van wonder krachten. Deze krachten maakten het hem mogelijk om een aantal personen te rekruteren als zijn aanhangers. Door hen steeg zijn populariteit onder de simpele mensen rond zijn Ashram (hof) die aan de oever van de rivier Godavri gelegen was. Niemand had baat bij zijn mirakels. Hij gebruikte zijn krachten liever om religieuze leiders en andere beroemde heiligen uit de omgeving te onderwerpen en soms ook te vernederen wanneer die zijn Ashram bezochten.

De Heersende Omstandigheden in 1704

In 1704 vertrok Goeroe Gobind Singh Ji samen met zijn familie en de Sikhs uit Anandpur Sahib onder de meest dwingende en ongeëvenaarde omstandigheden. De één miljoen Moghul strijdkrachten en hun medeplichtigen Pahari Rajas / Koningen (leiders van de heuvels) hadden de Goeroe er van verzekerd dat iedereen ongedeerd zou blijven als hij Anandpur verliet. Maar ze vielen hem langs alle kanten aan terwijl aan de andere kant de Sarsa rivier buiten haar oevers getreden was. Hoewel Goeroe Gobind Singh Ji zijn vier zonen en vele Sikhs verloor, was hij nog steeds in een positieve stemming en zag dit alles als Gods wil. Zijn vastberadenheid - nooit in opspraak gebracht door de omstandigheden - maar stevig als een rots terwijl hij zijn plicht deed tegenover de mensheid, was onwrikbaar. Terwijl hij vanuit het Noorden van Punjab richting Zuid-Punjab trok stuurde hij via Bhai Daya Singh een brief van overwinning "Zaffar Nama" naar Aurangzeb, de koning van India. Deze brief maakte dat Aurangzeb berouw toonde voor zijn zonden. Dit blijkt uit zijn laatste brief die hij aan zijn zoon Kaam Bakash schreef. De inhoud: "Ik kwam alleen in deze wereld, maar zonder smet. Nu ga ik weg vervuld met zonden. Ik weet niet wat er met mij en met mijn ziel zal gebeuren. Ik ga gebukt onder slechte daden. Wanneer ik tegengehouden zal worden in de rechtbank van God, weet ik niet wat voor straf ik zal oplopen." Deze blijvende woorden van Aurangzeb staan gegraveerd op zijn graf in zijn Makbra (Mausoleum) in Aurangabad.

Aurangzeb stierf in 1707. Tussen zijn zonen brak er een strijd uit voor de troon. Zijn oudste zoon Bahadar Shah zocht de hulp van de Goeroe op. Hij beloofde Goeroe Gobind Singh Ji  om al diegenen die wreedheden hadden begaan en schuldig waren, uit te leveren. Hij werd de volgende koning van Hindoestan / India in 1707 met de hulp van de Goeroe. Maar zelfs daarna gingen de wreedheden in Punjab onverminderd door en Bahadar Shah kwam zijn beloften aan de Goeroe niet na, misschien uit vrees voor onrust onder het Moslim volk.

In het Zuiden kwamen mensen in opstand tegen Bahadar Shah. De koning vroeg aan de Goeroe om hem te vergezellen. Onderweg van Agra naar Delhi werden de bedoelingen van Bahadar Shah duidelijk aan Goeroe Gobind Singh Ji en nam hij een ander weg dan Bahadar Shah met zijn karavaan, maar bleef verder zuidwaarts trekken. Misschien nam hij deze stap door zijn anticiperende en vooruitziende visie.

De ontmoeting van Banda Singh met Goeru Gobind Singh Ji

Tijdens een tocht van Noord naar Zuid-India bezocht Goeroe Gobind Singh samen met enkele Sikhs de Ashram van Lachhman Das. Die was afwezig op dat moment en Goeroe Gobind Singh ging op zijn prachtig ingerichte bed zitten.

Toen Lachhman Das terugkeerde naar zijn Ashram kon hij het niet hebben dat Goeroe Gobind Singh op zijn plaats zat. Samen met zijn discipels probeerde hij al zijn tantra krachten uit om het bed waar Goeroe Gobind Singh opzat te doen omvallen, dit met de bedoeling hem te vernederen en hem te bestraffen voor zijn durf. Maar het haalde allemaal niets uit bij de nieuwe onbekende bezoeker. Geen enkele truc had uitwerking op de Goeroe. Hij bleef gewoon glimlachend zitten.

Lachhman Das Bairagi aanvaardde de nederlaag en viel neer aan de voeten van Goeroe Gobind Singh, vroeg vergiffenis en zei: "O, Goeroe Ji, ik ben uw Banda (Slaaf). Toon mij het licht en zet me op het juiste pad. Ik ben tot uw dienst en ben bereid om alles te doen wat u vraagt.”

Goeroe Gobind Singh leerde hem de basisprincipes van Sikh dharma (leer) en doopte Lachhman Das, hem toelatend tot het Sikhisme. De Goeroe doopte hem als Banda Singh (sommige historici zeggen Gurbhakhsh Singh). De Amrit (doop) van Goeroe Ji veranderde het leven van Lachhman Das volledig. Hij was niet langer een gemene Bairagi die onschuldige mensen lastig viel of vernederde, maar hij was nu een moedige Sikh van de tiende Meester geworden.

De Opmars van Banda Singh naar Punjab

Toen de tijd rijp was werd Banda Singh Bahadur (Bahadur = dapper) door Goeroe Gobind Singh ji op missie naar Punjab uitgezonden om de schuldige en wrede heersers van die tijd te straffen. Hij adviseerde hem om te vechten voor de mensenrechten, het verheffen en het sterker maken van de armen, de laagste en de slaven, voor de mensen die zich niet eens konden voorstellen wat vrijheid betekende… Hij was voorzien van de nodige wapens en van vijf dappere Sikhs als raadgevers.

1. Bhai Daya Singh
2. Bhai Binod Singh
3. Bhai Kahan Singh
4. Bhai Bijay Singh
5. Bhai Ran Singh

De Goeroe had hem ook gezegend met:
1. De orders van de Goeroe (Hukamnama) voor Sikh Sangats.
2. Vijf pijlen.
3. Een tweesnijdend zwaard (Khanda).
4. Een grote lederen trommel (Nagaara).

Goed bewapend en begeleid door de dappere Sikhs en met de zegen van Goeroe Ji', vertrok Banda Singh op missie naar Punjab. Door de hulp van de orders –Hukumnamas- van de Goeroe aan de Sikh gemeenschap om mee te helpen en om mee te doen aan de missie van Banda Singh, sloten duizenden gewapende Sikhs zich bij hem aan. De heersers van Punjab waren al goed op de hoogte van de gevechtskwaliteiten van de Sikhs en werden dus doodsbang om met hen geconfronteerd te worden.

In korte tijd, doodden de Sikh strijders, onder leiding van de dappere Banda Singh, veel tirannen, waar onder Nazab Wazir Khan van Sirhind die verantwoordelijk was voor de zeer wrede moord op de twee jongere zonen van Goeroe Gobind Singh. Wrede heersers en hun medewerkers werden systematisch gelokaliseerd, opgepakt en gestraft voor hun misdaden tegen de menselijkheid.

Banda Singh schreef een hukamnamah uit die de Sikhs hanteerden tijdens moeilijke tijden.

Zelfs in oorlogstijd gaf Banda Singh Bahadur orders om geen enkele religieuze plaats waaronder Moskees, Madrassa (scholen), tempels en / of Makbras (Graven) te onteren of te beschadigen. Ongeacht hun godsdienst, werden de oude vrouwen en kinderen beschermd tegen alle kwaad. Sheikh Ahmed Sirhind was de hoofdverantwoordelijke voor de dood van de vijfde Goeroe - Guru Arjan Dev ji en zelfs zijn graf werd niet vernietigd. Er werd alles aan gedaan opdat deze oorlogen geen religieuze kleur kregen. Telkens als een gebied werd veroverd benoemde Banda Singh een van zijn vertrouwde luitenants om over deze plaatsen te regeren. Die stelden op hun beurt andere lokale mensen aan voor de administratie.

Banda Singh nam een groot deel van Punjab in en vestigde daar het Sikhisme. Hij sloeg munten in de naam van Goeroe Nanak Dev Ji en Goeroe Gobind Singh ji, Het was voor het eerst in 700 jaar dat Banda Singh het idee dat de Moghuls door niemand konden veroverd worden, te niet deed. Hij richtte een democratisch bestuur op. De armen en onderdrukten kregen het gevoel een waardig leven te leiden. Degenen die het land bewerkten werden landeigenaar. Hij had de macht van een soldaat maar het hart van een heilige. Hij beschermde de armen en laagste, en deed diegene die zich overgaven geen kwaad. Een duidelijk voorbeeld hiervan is dat het leger van Afghaanse strijders die niet wilden vechten tegen Banda Singh zijn leiderschap aanvaardden.

De aanhouding en de offers van Banda Singh en zijn mannen

Ondertussen werd Faruksaiyar keizer in Delhi. Hij was boos voor al de nederlagen die de Moghul strijders alom geleden hadden door het toedoen van Banda Singh. Hij stuurde veel strijders vanuit Delhi en mobiliseerde strijders van elders in Punjab om Baba Banda Singh te verslaan en te arresteren.

De Sikh strijders werden uiteindelijk belegerd door een overweldigend aantal Moghul mankrachten in de vesting van Gurdas Nangal (Punjab, India). De Sikhs vochten dapper onder leiding van Baba Banda Singh en brachten zware verliezen toe aan het Moghul leger. Maar als gevolg van de langdurige belegering (8 maanden) van het fort door een enorm aantal troepen raakte de ransoenen van de Sikh strijders op. Ze werden gedwongen om boombladeren te eten om zich te voeden. Hierdoor werden ze te zwak om de vijand te bestrijden. Zelfs onder deze omstandigheden boden de Sikhs zware weerstand. Er wordt gezegd dat Banda Singh op zijn eentje al ongeveer 50 tot 60 soldaten van het Moghul leger had gedood voordat men hem kon gevangen nemen.

Hazi Karamwar Khan schrijft in zijn boek 'Tazkiratu-Sulatin Chugtian' dat de arrestatie van Banda Singh en zijn mannen niet het resultaat waren van de wijsheid en de moed van de heersers, maar dat het de Genade van God was dat Kafir (niet moslim) Banda Singh en zijn mannen verzwakt raakten door de honger.

De Nawab (Goeverneur) was verbaasd over de rijkdom van Banda Singh en over de vastberadenheid waarmee ze vochten. Er werden amper 600 roepies, 23 gouden munten en enkele wapens bij hen gevonden. De Moghul soldaten dachten dat de Sikhs de gouden munten ingeslikt hadden. In feite werden er bij enkele gedode Sikhs de maag opgensneden maar er werd niets gevonden.

Uiteindelijk werd de moedige Sikh generaal Baba Banda Singh Bahadur in december 1715 gearresteerd, en samen met zevenhonderd Sikh soldaten naar Delhi gebracht, waar men ze op pony’s liet rijden. Ze werden vernederd en werden gedwongen om te paraderen in de bazaars (markten) van Delhi.

Banda Singh en enkele van zijn overgebleven mannen werden maandenlang ondervraagd om alles te weten te komen over hun oorlog strategieën, rijkdom en munitie. Hij had in feite nooit enige rijkdommen of munten begraven. Alles wat hij kreeg verdeelde hij onder zijn soldaten en onder de armen. Zijn arsenaal bestond enkel uit zwaarden, speren, bogen, pijlen, dolken enz. Zijn leger bestond uit voetvolk en mensen te paard. Hij bezat geen olifanten, kanonnen of andere geavanceerde wapens.

Men bood de Sikhs amnestie aan als zij zich zouden bekeren tot de Islam. Geen enkele van hen accepteerde dit aanbod om in leven te bleven. Daarna werden ze gemarteld en terechtgesteld in het openbaar. Ze stierven met verheven geest, vasthoudend aan hun geloof.

Ten slotte werden Banda Singh en zijn 26 lotgenoten op juni 1716 door de straten van het oude Delhi gevoerd, zoals bij een processie, en vervolgens naar de Makbra (Graf) van Khawaza Kutub-ud-Deen Bakhitiyar Kaki in de buurt van Kutub Minar gebracht. 26 Sikhs werden onthoofd in aanwezigheid van Banda Singh, in de hoop dat hij toch nog om genade zou vragen. Nu was het de beurt aan Banda Singh. Hij werd gevraagd om de Islam te aanvaarden of de dood tegemoet te gaan. Hij koos voor de dood.

De executie van Banda Singh Bahadar

Alvorens Baba Banda Singh op de meest genadeloze manier afgeslacht werd door de tirannieke heersers, werd eerst zijn vier jaar oude zoon gedood voor de ogen van Baba Banda Singh, ze sneden zijn lijf open. Ze rukten zijn hart uit en duwden het in de mond van Baba Banda Singh. Maar zelfs deze meest onmenselijke en wrede daad van de tirannen konden Baba Banda Singh Ji' zijn vastbeslotenheid en vastberadenheid niet breken. Hij bleef kalm als altijd. Uiteindelijk werd hij op de meest wrede manier gedood, ze rukten het vlees van zijn lijf beetje bij beetje, door middel van hete tangen.

Om het even wie dit gezien had, Moslims, Hindoes of Christenen, voelden aan dat de zielen van diegenen die hier hun leven opgeofferd hadden, over wonderbaarlijke krachten moesten beschikken die hun niet toelieten een nederlaag te aanvaarden.

De Engelse historicus Cunningham schreef dat het onmenselijk, totaal asociaal en barbaars was dat de Moghuls de Sikhs op zulk een ziekelijke manier behandeld hadden. De scènes waren zo vreselijk geweest dat zij die het met hun eigen ogen niet gezien hadden het niet konden geloven.

Farakh-Seyer, die Banda Singh en zijn mannen in juni 1716 gemarteld en gedood had, onderging het zelfde lot door de handen van zijn eigen mannen, amper drie jaar later. Er brak  een opstand uit tegen hem. Hij verborg zich in de donkere kamers van het Rode Fort. Hij werd achtervolgd, zijn ogen werden uitgerukt en daarna werd hij gedood.

Zo kwam er een einde aan een bewogen hoofdstuk van de Sikh geschiedenis toen de tirannieke Moghul heersers gedurende enkele jaren de ene nederlaag na de andere proefden door toedoen van de Sikhs onder leiding van de eerste Sikh Generaal Baba Banda Singh Bahadur. Het was ook hij die het juk brak van 700 jaar overheersing van India door buitenlandse invallers.

De offers van Banda Singh en zijn mannen ontmoedigden de Sikhs niet, maar bereide ze voor op nog zwaardere gevechten in de toekomst. De komende nog 40 moeilijke jaren, regeerden de Sikhs in Lahore onder leiding van Nawab Kapoor Singh en vervolgens van Jassa Singh Ahluwalia in 1756. Later heersten ze over Punjab in de vorm van 12 Sikh Misels (stammen) onder verschillende namen die uiteindelijk in AD 1799 leidden tot de oprichting van Khalsa Raj onder de Maharaja Ranjit Singh (De Leeuw van Punjab).

Op deze manier liet de Goeroe de ware kracht van geest en van lichaam van diegene die gedoopt zijn aan de mensen zien, en hoe een Bairagi (verzaker) die ooit berucht en doelloos geweest was, een moedig persoon met bewonderenswaardige prestaties kon worden.

Dutch Translation by : Sonia Vanwaelem

Previous

Main Index

Next