Sikhs In nederland

     sikhs.nl                                                                                                                                                                                                                      home | contact us | site map  

Luistert allen naar de eeuwige waarheid; degene die lief heeft zal God verkrijgen. -Guru Gobind Singh  

De veldslag bij Saragarhi

 

 

Dehi Shiva Bar Mohe Ihe (O Almachtige God, geef me deze weldaad)

Shubh Karman Se Kabhun Na Taron (dat ik nooit stop met het doen van goede daden)

Na Daron Ari Son Jab Jai Laron (dat ik zonder vrees ben als ik de vijand bevecht)

Nischey Kar Apni Jeet Karon (en dat ik zeker de overwinning behaal)

- Guru Gobind Singh ji

 

Monument op de plaats van de Saragarhi Post

 

INLEIDING

Sarangarhi is het ongeloofelijke verhaal van 21 mannen van het 36-ste Sikh Regiment (momenteel het 4-de Sikh Regiment) die hun leven gaven in toewijding aan hun plicht. Gehouden aan de traditie van het Sikhisme en het Indiaase leger, vochten ze tot de dood liever dan zich overgeven aan de vijand. De veldslag bij Saragarhi is een van de acht verhalen van collectieve dapperheid gepubliceerd door UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization). Het wordt genoemd als een van de vijf meest belangrijke/significante gebeurtenissen van zijn soort in de wereld samen met o.a. de legende van Thermopylae (2) waarin een kleine Griekse eenheid heldhaftig stand hield tegen het machtige Persische leger van Xerxes in 480 v.Chr.

   

 

DE VELDSLAG

De Britsche coloniale machthebbers hadden een serie forten gebouwd om de NWFP (North West Frontier Province - nu een Pakistaanse provincie) te controleren en om de troepen te beschermen tegen plunderende stammen met hun lashkars (grote hordes). De meeste van deze forten waren oorspronkelijk gebouwd door Maharaja Ranjit Singh als onderdeel van de verdediging van het Sikh rijk in Punjab. De Britten voegden er daar nog wat aan toe. De Britten slaagden er slechts gedeeltelijk in om deze regio onder controle te krijgen. Hierdoor kwamen schermutselingen en soms serieuze gevechten met de stammen regelematig voor. De NWFP was echter een goede trainings grond voor het Indiaase leger om hun vaardigheden en technieken bij te slijpen.   

 

Twee zulke forten op de Samana kam van de Hindukush & Sulaiman bergketen (Fort Lockhart en Fort Gulistan) lagen slechts een paar kilomenter van elkaar. Omdat ze niet in elkaars zicht lagen was er halverwege op een klif een verbindings post geïnstalleerd voor heliografische communicatie (seinen met behulp van zonlicht) tussen deze twee forten. Deze post was versterkt om veiligheid en bescherming te bieden aan daar gestationeerde signaal afdeling. In 1897 was er een algehele opstand in de NWFP. Deze was in gang gezet door de Afganen als onderdeel van hun politiek, die bekent werd als de 'prickly heat policy' (stekende hitte politiek). Hierin werd gebruik gemaakt van de woede van de stammen om deze tegen de Britten op te zetten. In deze opstand speelden de Mullahs (Religieuze Moslim leiders) een prominente rol. Het was de plicht van het 36ste Sikh (Regiment) om de forten Gulistan en Lockhart te bezetten. Op de 3de en 9de September 1897 vielen de Orakazai- en de Afridi-hordes fort Gulistan aan. In beide gevallen werden de aanvallen teruggeslagen. Er werd een ondersteunings colonne vanuit het andere fort (3) gestuurd om te assisteren in de verdediging tegen deze aanvallen.

 

De Saragarhi Post na de slag

Op zijn terugweg versterkte de ondersteunings colonne van Lockhart de verbindingsafdeling bij Saragarhi. Hierdoor kwam de bezetting op 1 NCO (Geen opdracht gevende Officier) and 20 OR's (Andere Rangen). In een hernieuwde poging, op 12 September 1897, belegerde hordes stamleden het fort Lockhart en de Saragarhi post, met het doel de post te overrompelen en tegelijkertijd te verhinderen dat deze versterking zou krijgen vanuit het fort.

 

De bevelvoerende officier van het 36ste Sikh, Lt.Col.Haughton, was in Fort Lockhart and stond in verbinding met de Saragarhi post via de heliograaf. De verdedigers van de post, onder het ontembare en inspirerende leiderschap van hun afdelings commandant, Havildar Ishar Singh, waren vastbesloten hun post te verdedigen in de beste traditie van hun volk (4) en regiment. Zij waren daar niet om de post over te geven aan de vijand en hun heil en veiligheid ergens anders te zoeken. Havildar Singh en zijn mannen wisten zeer wel dat hun post op den duur zou vallen omdat een handvol mannen in het geimproviseerde fort van keien en modder muren en een houten deur niet opgewassen was tegen de felle aanslagen van duizenden stamleden. Deze kranige mannen wisten dat ze ten onder zouden gaan maar hadden zich voorgenomen dit tenminste vechtend te doen

 

Vanuit het fort Lockhart konden de de bevelhebbende officier en zijn troepen minstens 14 standaarden tellen. Dat gaf een idee van het aantal stammen en hun gezamenlijke kracht tegen de Saragarhi verbindings post (geschat tussen de 10.000 and 12.000 stamleden). Vanaf de vroege ochtend begonnen de stammen de post aan te vallen. De Sikhs vochten moedig terug. Aanval na aanval werd afgeslagen door de mannen van het 36ste Sikh. De stamleiders begonnen verleidelijke beloftes te maken zo dat de Sikhs zich zouden overgeven. Maar Havildar Singh en zijn mannen negeerde deze. Lange tijd hield de eenheid het uit tegen de aanhoudende en herhaalde aanvallen van de wilde en woeste hordes. Er werden een paar pogingen ondernomen om ondersteunings kolonnes te sturen vanuit fort Lockhart maar deze werden allen verijdeld door de stammen.

 

Bij Saragarhi ondernam de vijand twee vastbesloten pogingen om bij de poort te komen maar in beide gevallen sloegen de verdedigers de aanval af. Terwijl de vijand grote verliezen leed nam ook het aantal verdedigers af ze betaalden tol aan het spervuur van de aanvaller terwijl tegelijk ook hun munitie voorraad slonk. Zonder acht te slaan op zijn veiligheid bleef Sepoy Gurmukh Singh vanuit de signaaltoren in de post een minuut-tot-minuut verslag van de slag doorseinen naar het Bataljons-hoofdkwartier. De slag duurde het grootste deel van de dag. Toen herhaalde aanvallen mislukten stak de vijand de omringende struiken en bosjes in brand. Twee van de stamleden slaagden er in, onder dekking van de rook, de grenswall van de post te bereiken in een stuk dat niet door de verdedigers kon worden gezien en dat niet werd gedekt door het vuur vanuit de schietgaten. Zij slaagden er in een gat in de wal te maken. Deze ontwikkelingen werden gezien vanuit fort Lockhart en doorgeseint naar de post.

 

Een paar van de mannen die de toegang tot de poort verdedigden werden er heen gestuurd om met de gevolgen van het gat in de wal af te rekenen. Deze schijnbeweging van de vijand en de reactie van de verdedigers verzwakte de dekking van de poort. De vijand bestormde nu zowel de poort als het gat. Daarop volde een zeer heftig handgemeen. Een van Havildar Singh's mannen, zwaar gewond, hevig bloedend, had zich verschanst in de wachtkamer. Hij doodde vier vijanden toen deze probeerden dichterbij te komen. Al die tijd bleef Sepoy Gurmukh Singh details van de acties doorseinen vanuit de post. De Comandant van het 36st Sikh en anderen in Fort Lockart zagen dit unieke voorbeeld van heroische moed bij Saragarhi zich voor hun ogen afspelen.

De strijd kwam te dichtbij voor Sepoy Gurmukh Singh dus vroeg hij het hoofdkwartier permissie om de verbinding te mogen sluiten om zijn geweer ter hand te nemen. Toestemming werd terug geseind. Hij ontmantelde zijn heliograaf toestel, verpakte het in een leren tas, monteerde zijn bajonet op zijn geweer en sloot zich aan bij de vechtenden. Vanuit zijn uitkijkpost in de toren zaaide hij verderf onder de indringers in de post. Hij stierf vechtend, maar nam 20 vijanden met hem mee het graf in.

De stammen staken de post in brand, terwijl het dappere garnizoen dood lag of stervend was, al hun munitie opgemaakt. De volgende morgen bereikte een colonne de post waar de sporen van het epische gevecht nog voor iedereen duidelijk te zien waren. Later gaven de stammen toe 180 doden te hebben verloren en veel meer gewonden te hebben geleden.

 

Toen deze geschiedenis het Britsche Parement ten gehore kwam gaven de leden een staande ovatie ter nagedachtenis aan de verdedigers van Saragarhi. Het verhaal van de moedige daden van deze mannen werd ook verteld aan Koninging Victoria. Het relaas werd wereldwijd ontvangen met ontzag en bewondering. Alle 21 moedige mannen in deze epische strijd werd de 'Indian Order of Merit Class III' posthuum toegekent. Dit was voor die tijd een van de hoogste onderscheidingen voor Indiaase troepen en word gelijkwaardig beschouwd met de huidige 'Vir Chakra'. Allen die afhankelijk waren van de Saragarhi helden werd 50 'acres' (20 Hectare) land en 500 Rupees toegekent.

Saragarhi Poster

 

Nooit tevoren noch sindsdien heeft een gevechtseenheid - dat wil zeggen ieder van hen - een onderscheiding gekregen voor een enkele actie.

 

 
See Also :    Leeuwen van de Grote Oorlog
              -   Battle of Saragarhi  ( external Link)
              -  De Kirpaan van de Sikhs

Terug naar boven

 

All rights reserved (c) www.sikhs.nl