|
Guru Hargobind Sahib ji
(de 6e Guru van de Sikhs), nadat hij was vrijgelaten van de gevangenis
na Jehangir (Mugal heerser van die tijd), besefte dat hij een fout
gemaakt had en gaf Jehangir de voorwaarde dat hij de ALLEEN de
gevangenis zou verlaten wanneer de andere ONSCHULDIGE gevangenen ook met
hem vrijgelaten zouden worden.
"De Guru heeft mij opdracht gegeven goed te doen, ik ben ontwaakt
en heb het geaccepteerd."
Guru Granth Sahib Ji (pg 485)
Goeroe HarGobind Sahib Ji - De
Bevrijder Goeroe
Keizer Jahangir en Goeroe Har Gobind Sahib
ji raakten bevriend. Telkens als Jahangir op kamp ging, was er ook een
aparte tent en kampeerterrein voorzien voor de Goeroe. Op een dag, kwam
er een nederige Sikh van Agra naar het koninklijke kamp om de Goeroe te
zien. Hij was een arme gras snijder en wou twee koperen paise (munten)
aan de Goeroe schenken. De tenten van Goeroe Har Gobind ji en die van de
Keizer stonden vlak naast elkaar. Er stond een soldaat op wacht. De Sikh
liep naar hem toe en vroeg: "Waar is de echte Koning? Ik wil hem zien.
"Ginder, " zei de soldaat, naar de tent van de Keizer wijzend.
De Sikh ging naar de tent
van Keizer Jahangir, knielde en plaatste zijn nederige offerande voor
hem. Hij stond op, keek rond en was verbaasd. De Koning was verbaasd
over zijn gedrag en over de eenvoudige kleding en zijn manieren. Hij
dacht dat de man niet goed wijs was, dus vroeg hij hem, "Wat wil je?"
"Niets Heer," zei de Sikh, "ik kwam enkel mijn eer betuigen aan de echte
Koning, de Heer van de wereld, die in een oogopslag, al mijn zonden kan
wegwassen en mij met God verenigen."
"Onzin", zei de Koning,
"Ga weg, jij gek. Ik zal je laten ophangen als je nog een moment langer
blijft.” De Sikh was heel verbaasd en zei, "O mijn beste Goeroe, de
mensen zeggen dat Goeroe Har Gobind ji net zo vriendelijk is als Baba
Nanak, en een bloem met evenveel plezier in ontvangst neemt als
miljoenen roepies. Ik begrijp niet waarom mijn bescheiden offer u zo erg
beledigd heeft. U kunt er zeker van zijn dat dit offer uit mijn eerlijk
verdiende winst komt, die ik met veel moeite bijeen gespaard heb.”
Toen begreep de Keizer het
hele verhaal, en verwees de Sikh naar de tent van de Goeroe. De arme
gras snijder raapte snel zijn 2 koperen munten op en liep, zonder enige
dankbetuiging of respect aan de Koning, naar de tent van de Goeroe. Daar
ontmoette hij de Goeroe, maakte een buiging voor hem en gaf hem zijn
offer. De Goeroe nam het offer aan en was zo blij om de nederige Sikh te
zien dat hij opstond uit zijn stoel en hem omhelsde, zich weinig
bekommerend over wat hij geofferd had en over hoe armoedig hij gekleed
ging. De Sikh vond veel troost en geluk na de zegen van de Goeroe.
De Keizer dacht ernstig na
over de hele zaak en in het bijzonder over de betekenis van de woorden
'Ware Koning’. Hij voelde zich nogal verdeeld over dit incident: het
gebruik van de woorden “Ware Koning” voor de Goeroe hadden hem heel erg
beledigd. Hij besprak het voorval met zijn ministers, van wie er een,
Chandu genaamd, de man was die Goeroe Arjan (de vader van Har Gobind)
dood gemarteld had en die zal al meteen te wachten op de kans om een wig
te drijven tussen de Goeroe en de Koning. Hij was altijd al bang geweest
voor de groeiende vriendschap tussen hen omdat deze tot zijn ondergang
zou kunnen leiden. Dus overtuigde hij een paar andere ministers om met
hem mee te doen en zij slaagden erin om de geest van de Keizer te
vergiftigen tegen de Goeroe.
Op een dag, na het eten in
de gratis keuken (Langar) van de Goeroe, werd de Keizer ziek. Chandu was
er snel bij om de schuld op de Goeroe te schuiven. Hij zei dat de Goeroe
er aan dacht om de Keizer te doden door alle middelen; en dat dit de
reden was waarom de Goeroe er een leger op na hield en het regelmatig
trainde. De Keizer geloofde dat er gevaar was, dus gaf hij het bevel tot
de arrestatie en opsluiting van de Goeroe in het fort van Gwalior,
driehonderd kilometer ten zuidwesten van Delhi. Toen Goeroe Har Gobind
Ji naar het fort van Gwalior werd overgebracht, dachten de Sikhs van
Delhi en Amritsar dat er vals opzet in het spel was en protesteerden
luid. Na een paar dagen ging het nochtans weer beter met de Keizer maar
zijn bevelen waren intussen uitgevoerd en de Goeroe zat in de
gevangenis.
Chandu schreef naar Hari
Das, de commandant van het fort van Gwalior, hij gaf hem het bevel de
Goeroe te vergiftigen of hem te vermoorden; hij beloofde hem een grote
beloning hiervoor. Ondertussen was Hari Das echter een toegewijde
volgeling van de Goeroe geworden. Hij toonde al de brieven aan de
Goeroe, die glimlachte alleen maar en zei niets.
Er waren veel Raja’s
(koningen) en prinsen die als politieke gevangenen vast gehouden werden
in de gevangenis. De Goeroe predikte de boodschap van waarheid elke dag
onder hen en velen werden al snel zijn volgelingen. Later vond Keizerin
Nur Jahan, de favoriete vrouw van de Keizer, dat de Goeroe onterecht in
de gevangenis zat. Ze overtuigde de Keizer van de onschuld van de Goeroe
en beval zijn vrijlating. Toen dit bevel Gwalior bereikte smeekten de
prinsen aan de Goeroe om hen te helpen ook vrij te komen. De Goeroe
weigerde dus om het fort te verlaten tenzij al de prinsen vrijgelaten
werden. Het was een heel groot probleem voor de Keizer om te beslissen.
Nur Jahan praatte op de Keizer in en deze stemde toe. Zo werden de 52
prinsen, samen met de Goeroe, vrijgelaten. De Goeroe werd geprezen als
‘Bandi Chhor’ diegene die gevangenen bevrijdde, en het nieuws werd over
heel India verspreid. In het historische fort van Gwalior bevindt zich
het heiligdom van Bandi Chhor Pir. Hindoes en Moslims bezoeken de plaats
ter ere van dit grote gebeuren.
Een Moslim faqir (saint)
zit daar in nagedachtenis van de grote man gekend als 'Bandi Chhor.' Ook
in de Punjab, word Goeroe Har Gobind Ji met deze naam nog steeds
herinnerd.
Na zijn vrijlating ging de
Goeroe meteen naar Amritsar. Onderweg sprenkelden de mensen water op de
stoffige wegen, openden Langars (gratis keukens) en plaatsten klei
lampen op de daken van hun huis in de nacht. Toen hij Amritsar bereikte
verdrongen duizenden Sikhs zich om de Goeroe te zien, en op de nacht van
zijn aankomst, versierden ze de hele stad en plaatsten lampen in de
straten en op de daken van de huizen. Ze deelden snoepjes uit en droegen
hun beste kleren. Deze heugelijke gebeurtenis wordt elk jaar opnieuw
gevierd in oktober of november. De vieringen in de Gouden Tempel zijn zo
beroemd dat duizenden Hindoes, Sikhs en Moslims daar samenkomen tijdens
de nacht van Bandi Chhor Diwas om het vuurwerk te bekijken.
|
