|
Er was
eens een dame die elke dag chapatis (roti) voor haar familie maakte.
Dagelijks maakte ze er 1 extra voor iemand die honger had. Deze chapati
zette ze op het raam kozijn voor degene die langskwam en trek had. Elke
dag kwam er een man met een bochel in zijn rug langs en hij nam de
chapati mee. In plaats van dankbaar te zijn, mompelde hij altijd de
woorden: “Al het kwade dat je doet, blijft bij jou: Al het goede wat je
doet, komt terug bij jou!” Dit ging dagelijks maar door en door en op
een gegeven moment voelde de vrouw zich geïrriteerd en zei in haarzelf:
”Nog geen eens een dank je wel...”
Elke
dag zei de man met de bochel in zijn rug hetzelfde versje. Op een dag
besloot de vrouw om hiervan af te komen. En wat deed ze? Ze maakte de
chapati en voegde er gif aan toe. Toen ze deze chapati had gemaakt en
het op het kozijn wilde leggen, trilden haar handen. “Waar ben ik nu mee
bezig?” vroeg ze zichzelf af. Ze gooide de chapati direct in het vuur en
maakte een andere. Deze zette ze bij het kozijn.
Zoals
alle dagen voorheen, kwam de man met de bochel, pakte de chapati en
zei:” Al het kwade dat je doet, blijft bij jou: Al het goede wat je
doet, komt terug bij jou!”
Elke
dag dat de vrouw de chapati op het kozijn plaatste, deed ze een korte
gebed voor haar zoon die ergens ver weg gegaan voor een betere toekomst.
Al maanden lang had ze niets van hem gehoord. Ze bleef doorgaan met
bidden voor hem en zijn geluk, en dat hij weer veilig terug zou komen.
Die
avond, klopte er iemand aan de deur. Toen ze de deur opende, zag ze tot
haar verrassing haar zoon. Hij was heel mager geworden. Zijn kleren
zagen er vies en gescheurd uit. Hij had honger en zag er heel zwak uit.
Toen hij zijn moeder zag, zei hij: ”Ma, het is een wonder dat ik hier
ben. Toen ik nog maar een paar kilometers van huis vandaan was, was ik
bang dat ik neer zou vallen. Ik dacht echt dat ik het niet zou
overleven, maar toen kwam er een man met een bochel in zijn rug langs.
Ik smeekte hem om een beetje eten en hij was zo aardig dat hij zijn hele
chapati aan mij gaf. Toen hij me dit gaf zei hij: ”Dit is wat ik elke
dag eet, maar vandaag heb jij het harder dan mij nodig.” Toen de moeder
dit hoorde, werd ze helemaal wit in haar gezicht.
Ze
leunde tegen de deur om niet neer te vallen. Ze herinnerde zich het gif
dat ze in de chapati had gedaan. Als ze die niet in het vuur had
gegooid, dan had haar zoon die vandaag gegeten en zou hij zijn leven
hebben gegeven. Toen begreep ze de woorden van de man met de bochel: ”Al
het kwade dat je doet, blijft bij jou: Al het goede wat je doet, komt
terug bij jou!”
Doe het goede en stop
nooit met het doen van het goede,
ook al wordt het niet
gewaardeerd!
|
