Qazi Noor Mohammad’s naam is zeer bekend in de Sikh geschiedenis vanwege zijn ooggetuigenis die vertelt over het gevecht tussen Sikhs en de Afghaanse stam van Abdali waarbij de laatste verpletterend werd verslagen in 1765.

Hij kwam met de stam van Abdali vanuit Afghanistan naar India; hij was een gedreven en fanatiek Moslim die vijandig en vol haat was. Hij minachtte alle niet-moslims en richtte zijn haat tegen allen die zich verzetten tegen de dwingende Moslim wetten. Als hij over de Sikhs schreef, was dat in zeer haatdragende en beledigende woorden. Toch moest ook hij toegeven dat de Sikhs een moedig volk waren en hij schreef..

"Wanneer ze (Sikhs) de wapens opnemen voor een gevecht, dan trekken ze onverschrokken en brullend als leeuwen ten strijde en hakken onmiddellijk op de vijand in wiens bloed daarna overvloedig in het stof vloeit. Je zou kunnen zeggen dat de musket was uitgevonden door deze honden (Sikhs). Want ofschoon velen in het bezit zijn van geweren, kan niemand er beter mee omgaan dan zij. Deze heethoofdige strijders vuren langs alle kanten honderden kogels af op de vijand. En als je niet gelooft wat ik zeg, informeer dan maar eens bij de dappere mannen die aan hun zijde vochten en zij zullen bevestigen dat zij grote bewondering hebben voor hun manier van oorlog voeren.  Getuigen zijn de 30.000 helden die met hen streden..,,”

In de bovengenoemde passage noemt hij de Sikhs ‘honden’ en beschouwt ze niet eens als morele menselijke wezens. Hij noemt ze tevens dapper omdat slechts 30 Sikhs vochtten tegen 30.000 Pathanen en toch kan hij geen enkele waardering voor de Sikhs opbrengen.

Dan gebeurt er iets waardoor hij schrijft;

"Noem de honden (de Sikhs) geen honden, want zij  zijn leeuwen en even moedig als leeuwen op het strijdveld.  Hoe kan men een held die brult als een leeuw een hond noemen? Temeer omdat zij net als leeuwen angst en terreur zaaien op het strijdtoneel. Als je wilt leren vechten, weersta hen dan  in de strijd. En zwaardvechter, als je alle verschillende vechttechnieken wilt leren, leer dan van hen hoe je de vijand als een held tegemoet treedt, en onbeschadigd uit de strijd tevoorschijn komt. Zoals je weet is hun titel  “Singh”en het is onrechtvaardig om hen honden te noemen. En aan de jongeren… Als jullie onbekend zijn met de Hindi taal, dan kan ik jullie vertellen dat de betekenis van Singh ‘leeuw’ is.  (Jangnama - een ooggetuige aanwezig bij de invasie van Ahmed Shah Durrani’s in 1764.)

Men kan zich afvragen waarom de Qazi zo opeens de Sikhs prijst en zijn beledigende woorden intrekt.

Het was niet alleen hun moed die hem anders deed denken over de Sikhs want hij was daar al getuige van geweest toen hij voor het eerst in Punjab kwam.

Wat echt zijn mening veranderde was zijn persoonlijke ervaring met de Sikhs. Het gebeurde toen het Afghaanse leger ter plekke uitrustte en zich voorbereidde op een gevecht met de Sikhs.  Qazi Noor Mohammad wandelde net buiten de cirkel waar de tenten van het kamp waren opgeslagen en zag een kleine groep Sikhs aankomen die zich voorbereidden voor een guerrilla aanval. Qazi Noor Mohammad verborg zichzelf snel in de bosjes en observeerde de Sikhs.

Onder het uitroepen van de strijdkreet "Sat Sri Akal" trokken de Sikhs hun zwaarden en vielen de eerste tent aan.  Zodra zij de tent binnen gingen, verstijfden de Sikhs met hun zwaarden nog in de lucht. Tot hun verbazing waren ze een tent binnen gegaan waarin Moslim vrouwen zaten. Alle aanwezige vrouwen (volgens Qazi) waren beeldschoon en droegen gouden juwelen bezet met diamanten en parels. Qazi dacht dat deze kafirs (ongelovigen - Sikhs)  de vrouwen niet zouden sparen en ze vast en zeker onteerd zouden worden.

Echter, de Sikhs stopten hun zwaarden terug in de houder en hun aanvoerder zei ,"Goeie genade.. dit is de tent voor de vrouwen. Laten we vertrekken en het leger aanvallen. Geen enkele vrouw mag worden aangeraakt.“

Nadat hij dit gezegd had, verlieten ze de tent; lieten de vrouwen ongedeerd en vielen de volgende tent aan. In korte tijd doodden ze vele Afghanen en veroverden munitie en rantsoenen. Tegen de tijd dat de rest van het leger arriveerde waren de Sikhs weer verdwenen in de jungle. Iedereen was onthutst. Qazi Noor Mohammad was zo onder de indruk van het gedrag en waardigheid van de Sikhs  dat hij hen met veel lofuitingen prees in zijn schrijven. Hij noemde ze ‘waarachtige’ Singhs en geen honden en beschouwde ze als de enige echte heersers van Punjab.

Hij was verbaasd over het feit dat er geen enkele dief in de groep was en niemand zich vergreep aan de vrouwen of zich bezatte. Ze zijn niet hebzuchtig voor goud, diamanten en geld. Ze zijn niet aangetrokken door wereldse genoegens en zij beschouwen niemand als hun persoonlijke vijand. Dit is de reden waarom Sikhs zelfs door hun ergste vijanden waardering oogsten. Het was hun karakter, hun moed en eerlijkheid en vooral hun trouw aan Gurmat (het pad van de Goeroe) dat respect afdwong bij hun tegenstanders.

Zolang de Sikhs leven volgens de grondbeginselen van Sikhi, zullen ze door de hele wereld geprezen worden en op een dag zal er erkenning komen voor de waarde van 'halemi raaj' (gemeenschap vol liefde en respect voor elkaar) en zal de mensheid kennismaken met het pad van de ultieme vrede.

"Voor wie niet bekend bent is met hun religie, kan ik je vertellen dat de Sikhs volgelingen zijn van de Goeroe. Deze glorieuze Goeroe leefde in Chak (Amritsar). De waarden en normen van dit volk zijn gevormd door Nanak die de Sikhs een ander pad toonde. Hij werd opgevolgd door Goeroe Gobind Singh waarvan zij de aanspreektitel van ‘Singh’ erfden. 

Zij maken geen deel uit van de Hindoes die een andere eigen religie beoefenen.”. - Jangnama – een ooggetuige tijdens de  Ahmed Shah Durrani’s invasie van  1764

Previous

Main Index

Next