|
Op 8 Augustus 1922, tijdens de tijdperk
dat de Britten in India de macht hadden, arresteerde de politie vijf
Singhs voor het hakken van hout op onbebouwd land aangelegen bij
Gurdwara Guru Ka Bagh, Sri Anandpur Sahib. Dit was nodig voor het
bereiden van Guru ka Langar ( gratis eten ) voor de bezoekers van dit
Gurudwara. De Britten hadden dit bestraft met een boete van 50 Rupees en
een celstraf van 6 maanden.
The Shiromani Gurdwara Parbandhak Committee starte hierop een proces
tegen het besluit van de Britse regering. Dit omdat dit grond behoorde
tot de Gurudwara en de sewadaars (helpers) hadden dus het recht om dit
te hakken en te gebruiken voor de Langar.
De protesterende sikhs werden geslagen met knuppels Op 13 september
1922, hield de politie op met slaan van de protesterende sikhs, mede
dankzij hulp dhr. C.F. Andrews en omdat er veel arrestaties hadden
plaatsgevonden.
Op een dag werd een groep gepenisoneerde militaire sikhs gearresteerd.
Politierechter Aslam Khan deelde een straf uit van 2,5 jaar cel + 100
Rupees per persoon. Deze gearresteerde Singhs werder per trein vervoerd
van Amritsar naar Attak in de nacht van 29 oktober 1922. De trein stopte
in Rawalpindi op 30 oktober en ging weer verder na een stop om de water
bij te vullen en het treinpersoneel te vervangen.
Op deze dag, besloot de Sikh Sangat van Gurudwara Panja Sahib om Sewa te
doen voor deze Jatha of Singhs die onterecht gevangen werden genomen. Ze
begonnen met het maken van Langar en planden om de Sikhs te voeden met
Langar.
In de ochtend van 31 oktober, bracht de Sikh Sangat van Panja Sahib het
Langar naar het treinstation en stonden op het perron te wachten totdat
de trein zou arriveren. De stationmeester liet de Sikh Sangat weten; "
Dat de trein NIET zal stoppen en dat jullie voor niks Langar hebben
voorbereid. " Bhai Karam Singh Ji antwoorde toen; " Baba Nanak had hier
met 1 hand een vallende gebergte gestopt. Kunnen zijn Sikhs niet eens
een trein stoppen? "
Om 10 uur, zag Bhai Karam Singh Ji de trein op volle vaart naderen en
ging toen op het spoor liggen. Bhai Partap Singh Ji steunde deze actie
en ging naast hem liggen. Hierop volgden Bhai Ganga Singh Ji, Bhai
Charan Singh Ji, Bhai Nihal Singh Ji, Bhai Tara Singh Ji, Bhai Fakir
Singh Ji, Bhai Kalyan Singh Ji en vele andere Singhs en Singhnians. Toen
de treinbestuurder dit zag, begon hij continu te fluiten met zijn hendel,
maar de gursikhs gaven hier geen gehoor aan. Ze begonnnen hardop Simran
te doen. Je hoorde Waheguru, Waheguru, Waheguru... ( Wonderbaarlijke God
) in de lucht vibreren. De trein reed over Bhai Karam Singh Ji, Bhai
Partap Singh Ji en 6 anderen heen en de overige siksh waren door de
bumper van de trein van het spoor af geslingerd, maar waren wel
zwaargewond. De trein stond uiteindelijk stil.
Bhai Partap Singh Ji zei tegen de Sangat die kwamen aangehold om 1e hulp
aan te bieden, " Serveer eerst Langar aan de slechtgevoede Singhs en
verzorg ons daarna. "
De trein stond uiteindelijk 1,5 uur stil. De Sangat van Panja Sahib
serveerde de Langar ruimhartig aan gevangen Singhs in de trein en
verzorgden later de zwaargewonden.
Bhai Karam Singh Ji, een 31-jarige zoon van Bhai Bhagwan Daas ( Mahant
van Sri Keshgarh Sahib ) overleed een paar uur later.
Bhai Partap Singh Ji, een 24-jarige zoon van Bhai Saroop Singh (
goudsmid van Akhaal Garh, Gujranwala, overleed de volgende dag rond
Amrit Vela ( Vroege ochtend voor zonsopgang )
De 6 andere zwaargewonden Singhs hebben de rest van hun leven zonder
arm(en) en/of been/benen moet leven.
Vlak voordat Bhai Partap Singh Ji overleed, reciteerde hij de volgende
Salokh ( te vinden op pagina 1365 van de Shri Guru Granth Sahib Ji ):
ਕਬੀਰ ਸੰਤ ਮੂਏ ਕਿਆ ਰੋਈਐ ਜੋ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਜਾਇ ||
Kabīr sant mū ė ki ā ro ī ai jo apunė garihi jā ė.
O Kabeer! There is no need to cry or
feel sad at the death of a Saint (Gurmukh); because he is just going
back to his home where no-one can remove him (meaning, the Gurmukh is
now forever absorbed in the Presence of Waheguru).
ਰੋਵਹੁ ਸਾਕਤ ਬਾਪੁਰੇ ਜੁ ਹਾਟੈ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥੧੬॥
Rovhu sākat bāpurė jo hātai hāt bikā ė. ||16||
(If you wish to cry or
feel sorry then) cry for the wretched, faithless cynic, who is separated
from Waheguru, (in exchange for his bad actions) he is sold from store
to store (meaning, he suffers in reincarnation). ||16||(Guru
Granth Sahib, Ang
1365) Tevens
gaf Bhai Partap Singh zijn 18-jarige vrouw opdracht om nooit een traan
te huilen om zijn dood. Hij zei dat zijn Sewa voor de Sikhs voor niets
zou zijn geweest. Zo gezegd, zo gedaan. Mata Ji, de vrouw van Shaheed
Bhai Partap Singh, heeft er nooit om gehuild en zong Gaddi the Chhand,
een gedicht geschreven ter nagedachtenis voor de overleden Trein
Shaheeds. Ook deed ze veel Naam Simran.
Achteraf is aan de treinbestuurder gevraagd waarom hij de trein stopte
terwijl hogerhand opdracht was gegeven om dit niet te doen.
Hij antwoorde; " Toen de trein de Singhs hadden geraakt, leek het alsof
ik niet een mens maar een berg heb geraakt. Ik viel hard op de grond en
mijn hand liet de hendel van de speeder los. Na inspectie onderzoek was
gebleken dat de motor niet was gestopt door de remmen.
Mogen we alle leren van deze gebeurtenis, respect tonen voor deze
dappere Sikhs van Panja Sahib en hun offer voor het doen van Sewa.
Kijk naar de liefde die ze hadden voor de sikhs van de Guru. Ze zagen de
mond van arme Sihs als Guru's Golak ( offer box ).
Ze vreesden geen moment voor hun leven, alleen maar om de gevangen sikhs
te voeden met Langar.
We kunnen hier wat van leren.
Laten we kijken naar ons eigen leven, de organisatie van de huidige
Gurudwara's en de lokale sikhs van deze tijd. Wat hadden deze sikhs van
Panja Sahib, wat wij vandaag niet hebben? We houden allemaal van de
Guru, maar hoever zouden we gaan om zijn pad te volgen en de Guru te
respecteren?
Deze sikhs van Panja Sahib hadden de kracht, steun en sterkte van Amrit,
het volgen van de Gurmat Rehat ( Sikh discipline ), Naam Abhiyaas ( het
continu reciteren van de Naam van God ) en niet alleen klakkeloos lezen,
maar ook Gurbani te begrijpen en te volgen met hun hart, vertrouwen in
de Guru Granth Sahib en de Khalsa Panth. |
