Sikhs In nederland

     sikhs.nl                                                                                                                                                                                                                      home | contact us | site map  

Luistert allen naar de eeuwige waarheid; degene die lief heeft zal God verkrijgen. -Guru Gobind Singh  

Broeder Jodh Ji

 
Bhai (Broeder) Jodh Ji hoorde tot de Brahmin kaste (voornaamste mensen). Hij was intellectueel en hoog begaafd. Op een dag ging hij op bezoek bij Goeroe Angad Ji. Hij voelde zo'n blijdschap, welke hij nog nooit eerder had gevoeld. Elke dag luisterde Bhai Jodh Ji naar de kirtans (lofzangen) van de Goeroe en vervolgens ging hij naar de langar hal (eetzaal / keuken). Hier waste hij alle vieze borden van de sangat (gemeenschap) af.

De GurSikhs (volgelingen van de Goeroe) zagen dat Bhai Jodh veel sewa (dienstverlening) deed, maar dat hij nooit deelnam aan de pangat (gezamenlijke maaltijd) om langar te eten. Ze dachten dat hij dit niet deed omdat hij zich trots en hoger voelde dan de rest, omdat hij een Brahmin was. De GurSikhs vertelden dit aan de Goeroe:”Goeroe Angad Ji, Bhai Jodh doet veel aan Sewa maar hij eet nooit Langer in de Pangat.” Goeroe Angad vroeg Bhai Jodh om even bij hem te komen.

De Goeroe vroeg:”Bhai Jodh, klopt het dat jij nooit deelneemt aan de Pangat net zoals de rest van de Sangat?” “Nee Maharaja! Ik eet wel in de sangat”, zei Bhai Jodh. De GurSikhs zeiden:” Ziet u, nu is hij ook een leugenaar!” De Goeroe vroeg aan Bhai Jodh:”U verbergt iets voor me. Wanneer eet u langar?”

Met tranen in zijn ogen vertelde Bhai Jodh in het bijzijn van de GurSikhs: ”Maharaja, wanneer ik de afwas doe van de sangat, laat men vaak restjes voedsel over (jhoot). Ik verzamel alle restjes van de sangat in een kommetje en wanneer iedereen de sangat verlaat, eet ik deze op.”

Iedereen keek geschokt, tot nu toe dacht iedereen dat Bhai Jodh zich te trots voelde omdat hij Brahmin was. Maar hun gedachten waren verkeerd. Hoe kon iemand zo nederig zijn en zichzelf zo eenvoudig opstellen. De Goeroe vroeg: ”Bhai Jodh, O Sikh, waarom eet jij de voedselresten van de Sangat? Waarom eet jij deze resten (jhoot)?”

“Maharaja, toen ik voor het eerst bij u kwam, had ik een groot ego en grote trots omdat ik mezelf als een geleerde Brahmin zag. Maar u vertelde, Goeroe Ji, dat wanneer iemand ego (hankaar) heeft, dat die persoon dan nooit tevreden is. Maharaja, u vertelde dat u niets wilt van trots (maan) en ego (hankaar). Ik stop voedselresten (jhoot) in de mond van ego (hankaar). Ego, datgene waardoor ik geen blijschap krijg.”

“Oh Bhai Jodh, zeg dat niet. Jou zonden zijn vergeven, de Goeroe is een en al met jou”, zei de Goeroe.

De volgende dag zat Bhai Jodh samen met alle anderen in de pangat en at langar.

Sommige mensen komen naar de Gurdwara om alleen kritiek te leveren en mensen op hun fouten te wijzen. In deze tijden is het moeilijk om blijdschap te krijgen. Men heeft het zwaar te verduren in deze tijd – genaamd de Kalyug  - waarin men veel sewa (vrijwillig diensten) en simran (meditatie) moet uitvoeren.

De volgende dag vroegen de GurSikhs aan Bhai Jodh: ”Waarom eet jij in de pangat? Zijn de voedselresten op? Wij weten dat jij een pakandee (iemand die doet alsof, hypocriet) bent.”

Het antwoord van Bhai Jodh was hartverscheurend: ”Ik at voedselresten vanwege mijn ego en grote trots die ik in me had. Maar nu is de Goeroe een en al in en om mij heen. Je kan een gebruikte lepel in de mond van een egoist zetten. Maar wanneer ik nu naar mezelf en binnen mezelf kijk, zie ik en voel ik de Goeroe. Wanneer ik eet, eet ik voor de Goeroe, wanneer ik eet, geef ik voedsel aan mijn Goeroe. En mijn Goeroe kan ik geen voedselresten geven!”

Goeroe Angad Maharaja Ji hoorde de discussie en omarmde en koesterde Bhai Jodh Ji.
 
   
See Also :   Beroemd Sikhs
 
 
     

Previous

Main Index

Bhai Bachittar Singh en de olifant

All rights reserved (c) www.sikhs.nl