Op een keer was Goeroe Gobind Singh uit kamperen. Er kwam een man aan met een beer en hij wilde de beer laten optreden. Alle mensen werden opgewonden uit nieuwsgierigheid naar wat de beer kon doen. De man deed zoveel trucs met de beer dat het de Goeroe en sangat blij maakte.

Meteen na de show vroeg de Goeroe aan de Sikhs om de heilige pudding (karah prashad) voor te bereiden en een gebed (ardas) te doen. Daarna zei hij tegen de de verzorger van de beer (chauria): “Bhai, geef alstublieft ook prashad aan de beer”. Maar verrassend genoeg stierf de beer direct na het eten van de parshad. De verzorger van de beer begon te huilen. Daarop vroeg de Goeroe de man die het geld beheerde (de Kazanchi) om hem wat geld te geven waarmee hij zou kunnen overleven.

De Sikhs waren verbaasd en vroegen de Goeroe om het gebeuren te verklaren. De Goeroe zei: “De beer was voorheen een grote gursikh en sewadar. Ooit, toen hij prashad serveerde in de congregatie, kwam een andere sikh, die het hout naar de stad moest brengen. Hij dacht dat hij gewoon de congregatie binnen kon gaan, respect kon tonen aan de Goeroe, de prashad kon krijgen en verder kon rennen. Daarom liet hij zijn ossenkar onbeheerd buiten staan, rende naar de gurdwara en vroeg aan de sewadar (de beer) om hem alstublieft zijn prashad eerst te geven. Hierop antwoordde de sewadar (de beer): “Ga zitten en wacht uw beurt af.” Maar de sikh klampte hem aan. De sewadar raakte geïrriteerd en zei: “waarom klampt u me aan als een beer? Begrijpt u niet dat u moet gaan zitten en ik het dan aan u zal geven?” In de tussentijd viel een stukje prashad op de grond. De sikh raapte het stilletjes op en vertrok.

Previous

Main Index

Next