Monument op de plaats van de Saragarhi Post |
INLEIDING
Sarangarhi is het ongeloofelijke verhaal van 21 mannen van het 36-ste
Sikh Regiment (momenteel het 4-de Sikh Regiment) die hun leven gaven in
toewijding aan hun plicht. Gehouden aan de traditie van het Sikhisme en
het Indiaase leger, vochten ze tot de dood liever dan zich overgeven aan
de vijand. De veldslag bij Saragarhi is een van de acht verhalen van
collectieve dapperheid gepubliceerd door UNESCO (United Nations
Educational, Scientific and Cultural Organization). Het wordt genoemd
als een van de vijf meest belangrijke/significante gebeurtenissen van
zijn soort in de wereld samen met o.a. de legende van Thermopylae (2) waarin
een kleine Griekse eenheid heldhaftig stand hield tegen het machtige
Persische leger van Xerxes in 480 v.Chr. |
|
|
|
DE VELDSLAG
De Britsche coloniale machthebbers hadden een serie forten gebouwd om de
NWFP (North West Frontier Province - nu een Pakistaanse provincie) te
controleren en om de troepen te beschermen tegen plunderende stammen met
hun lashkars (grote hordes). De meeste van deze forten waren
oorspronkelijk gebouwd door Maharaja Ranjit Singh als onderdeel van de
verdediging van het Sikh rijk in Punjab.
De
Britten voegden er daar nog wat aan toe. De Britten slaagden er slechts
gedeeltelijk in om deze regio onder controle te krijgen. Hierdoor kwamen
schermutselingen en soms serieuze gevechten met de stammen regelematig
voor. De NWFP was echter een goede trainings grond voor het Indiaase
leger om hun vaardigheden en technieken bij te slijpen.
Twee
zulke forten op de Samana kam van de Hindukush & Sulaiman bergketen
(Fort Lockhart en Fort Gulistan) lagen slechts een paar kilomenter van
elkaar. Omdat ze niet in elkaars zicht lagen was er halverwege op een
klif een verbindings post geïnstalleerd voor heliografische communicatie
(seinen met behulp van zonlicht) tussen deze twee forten. Deze post was
versterkt om veiligheid en bescherming te bieden aan daar gestationeerde
signaal afdeling. In 1897 was er een algehele opstand in de NWFP. Deze
was in gang gezet door de Afganen als onderdeel van hun politiek, die
bekent werd als de 'prickly heat policy' (stekende hitte politiek). Hierin
werd gebruik gemaakt van de woede van de stammen om deze tegen de
Britten op te zetten. In deze opstand speelden de Mullahs (Religieuze
Moslim leiders) een prominente rol. Het was de plicht van het 36ste Sikh
(Regiment) om de forten Gulistan en Lockhart te bezetten. Op de 3de en
9de September 1897 vielen de Orakazai- en de Afridi-hordes fort Gulistan
aan. In beide gevallen werden de aanvallen teruggeslagen. Er werd een ondersteunings
colonne vanuit het andere fort (3) gestuurd om te assisteren in de
verdediging tegen deze aanvallen. |
|
De Saragarhi Post na de slag
Op
zijn terugweg versterkte de ondersteunings colonne van Lockhart de verbindingsafdeling
bij Saragarhi. Hierdoor kwam de bezetting op 1 NCO (Geen opdracht
gevende Officier) and 20 OR's (Andere Rangen). In een hernieuwde poging,
op 12 September 1897, belegerde hordes stamleden het fort Lockhart en de
Saragarhi post, met het doel de post te overrompelen en tegelijkertijd
te verhinderen dat deze versterking zou krijgen vanuit het fort.
De
bevelvoerende officier van het 36ste Sikh, Lt.Col.Haughton, was in Fort
Lockhart and stond in verbinding met de Saragarhi post via de heliograaf.
De verdedigers van de post, onder het ontembare en inspirerende
leiderschap van hun afdelings commandant, Havildar Ishar Singh, waren
vastbesloten hun post te verdedigen in de beste traditie van hun volk
(4) en regiment. Zij waren daar niet om de post over te geven aan de
vijand en hun heil en veiligheid ergens anders te zoeken. Havildar Singh
en zijn mannen wisten zeer wel dat hun post op den duur zou vallen omdat
een handvol mannen in het geimproviseerde fort van keien en modder muren
en een houten deur niet opgewassen was tegen de felle aanslagen van
duizenden stamleden. Deze kranige mannen wisten dat ze ten onder zouden
gaan maar hadden zich voorgenomen dit tenminste vechtend te doen |
 |
|
Vanuit het fort Lockhart konden de de bevelhebbende officier en zijn
troepen minstens 14 standaarden tellen. Dat gaf een idee van het aantal
stammen en hun gezamenlijke kracht tegen de Saragarhi verbindings post (geschat
tussen de 10.000 and 12.000 stamleden). Vanaf de vroege ochtend begonnen
de stammen de post aan te vallen. De Sikhs vochten moedig terug. Aanval
na aanval werd afgeslagen door de mannen van het 36ste Sikh. De
stamleiders begonnen verleidelijke beloftes te maken zo dat de Sikhs zich
zouden overgeven. Maar Havildar Singh en zijn mannen negeerde deze.
Lange tijd hield de eenheid het uit tegen de aanhoudende en herhaalde
aanvallen van de wilde en woeste hordes. Er werden een paar pogingen
ondernomen om ondersteunings kolonnes te sturen vanuit fort Lockhart
maar deze werden allen verijdeld door de stammen.
Bij
Saragarhi ondernam de vijand twee vastbesloten pogingen om bij de poort
te komen maar in beide gevallen sloegen de verdedigers de aanval af.
Terwijl de vijand grote verliezen leed nam ook het aantal verdedigers af
ze betaalden tol aan het spervuur van de aanvaller terwijl tegelijk ook
hun munitie voorraad slonk. Zonder acht te slaan op zijn veiligheid
bleef Sepoy Gurmukh Singh vanuit de signaaltoren in de post een
minuut-tot-minuut verslag van de slag doorseinen naar het
Bataljons-hoofdkwartier. De slag duurde het grootste deel van de dag.
Toen herhaalde aanvallen mislukten stak de vijand de omringende struiken
en bosjes in brand. Twee van de stamleden slaagden er in, onder dekking
van de rook, de grenswall van de post te bereiken in een stuk dat niet
door de verdedigers kon worden gezien en dat niet werd gedekt door het
vuur vanuit de schietgaten. Zij slaagden er in een gat in de wal te maken.
Deze ontwikkelingen werden gezien vanuit fort Lockhart en doorgeseint
naar de post. |
|
Een paar van de mannen die de toegang tot de poort verdedigden werden er
heen gestuurd om met de gevolgen van het gat in de wal af te rekenen.
Deze schijnbeweging van de vijand en de reactie van de verdedigers
verzwakte de dekking van de poort. De vijand bestormde nu zowel de poort
als het gat. Daarop volde een zeer heftig handgemeen. Een van Havildar
Singh's mannen, zwaar gewond, hevig bloedend, had zich verschanst in
de wachtkamer. Hij doodde vier vijanden toen deze probeerden dichterbij
te komen. Al die tijd bleef Sepoy Gurmukh Singh details van de acties
doorseinen vanuit de post. De
Comandant van het 36st Sikh en anderen in Fort Lockart zagen dit unieke
voorbeeld van heroische moed bij Saragarhi zich voor hun ogen afspelen.
De strijd kwam te dichtbij voor Sepoy Gurmukh Singh dus vroeg hij het
hoofdkwartier permissie om de verbinding te mogen sluiten om zijn geweer
ter hand te nemen.
Toestemming werd terug geseind. Hij ontmantelde zijn heliograaf toestel,
verpakte het in een leren tas, monteerde zijn bajonet op zijn geweer en
sloot zich aan bij de vechtenden. Vanuit zijn uitkijkpost in de toren
zaaide hij verderf onder de indringers in de post. Hij stierf vechtend,
maar nam 20 vijanden met hem mee het graf in. |
|
De
stammen staken de post in brand, terwijl het dappere garnizoen dood lag
of stervend was, al hun munitie opgemaakt. De volgende morgen bereikte
een colonne de post waar de sporen van het epische gevecht nog voor
iedereen duidelijk te zien waren. Later gaven de stammen toe 180 doden
te hebben verloren en veel meer gewonden te hebben geleden.
Toen
deze geschiedenis het Britsche Parement ten gehore kwam gaven de leden
een staande ovatie ter nagedachtenis aan de verdedigers van Saragarhi.
Het verhaal van de moedige daden van deze mannen werd ook verteld aan
Koninging Victoria. Het relaas werd wereldwijd ontvangen met ontzag en
bewondering. Alle
21 moedige mannen in deze epische strijd werd de 'Indian Order of Merit
Class III' posthuum toegekent. Dit was voor die tijd een van de hoogste
onderscheidingen voor Indiaase troepen en word gelijkwaardig beschouwd
met de huidige 'Vir Chakra'. Allen
die afhankelijk waren van de Saragarhi helden werd 50 'acres' (20
Hectare) land en 500 Rupees toegekent. |
Saragarhi Poster |
|
Nooit tevoren noch sindsdien heeft een gevechtseenheid - dat wil zeggen
ieder van hen - een onderscheiding gekregen voor een enkele actie.
|
|
See Also :
Leeuwen van de Grote Oorlog
-
Battle of Saragarhi ( external Link)
-
De Kirpaan van de Sikhs |
|
Terug
naar boven |
|
|
