Leeuwen van de Grote Oorlog

Door de uitbraak van oorlog in Europa voegde India, de Kroon Juweel van het Britse Rijk, zich bij de geallieerden  in de slag op 4 augustus 1914. Met de grootste hoeveelheid vechtende vrijwilligers die India bijdroeg aan het Britse Rijk, produceerde het land tussen de 900.000 en 1.5 miljoen gevechtstroepen in 1919. De Sikhs onder de troepen, een van de twee loyale ‘krijgsrassen’ van het Britse Raj, verzamelden zich in gigantische hoeveelheden, zowel  voor de koning als voor het Rijk en de verdediging van Europa

In het begin van de oorlog bedroeg de Sikhistische militaire hoeveelheid ongeveer 35.000 man van de 161.000 troepen van het Indiase leger. Dat is 22% van de gewapende machten. Toch besloeg de hoeveelheid Sikhs minder dan 2% van de totale Indiase bevolking. Aan het einde van de oorlog boden 100.000 Sikhs zich vrijwillig aan bij de Britse gewapende machten. Een aantal Sikhs droegen zich aan bij de Franse luchtmacht en de Amerikaanse Expeditie.

Terwijl de Sikh soldaat voor zijn diensten aan het Rijk maar een magere 11 roepies per maand werd betaald, nam hij zijn taak als soldaat op als een religieus aspect in een geromantiseerd idee van het dienen als martelaar en een ridder van de koning.

Een Sikh soldaat genaamd Indar Singh, vocht in de Somme in september 1916, en schreef een brief naar huis betreffend:

“Het is hoogst onwaarschijnlijk dat ik levend terug zal keren. Ben niet bedroeft om mijn dood, want ik zal sterven met mijn wapens in de hand, in harnas. Dit is de beste  manier om te mogen sterven.” 

Terwijl ze keer op keer verdrongen werden door de Duitsers, bewees het idee van martelaarschap en heldendom een noodzaak op het slagveld. In feite vonden de Britten het noodzakelijk om zich met Sikhistisch Geloof te voeden, en stonden het toe om in de Sikh-gebieden tijdelijke Gurdwaras (Sikh tempels) op te zetten. Ook werden Sikhistische festivals geobserveerd, traditionele Sikh wapens gebruikt (quoiten en sabels), en was het spirituele Sikh script genaamd Guru Granth Sahib, geen onbekend voorwerp. Deze werd gedragen tijdens Sikh marsen en zelfs in de frontlinies van Sikh troepen.

Dit artikel kan niet zomaar herdacht worden zonder deze krijgers, die vochten met en tijdens  ziekten, vuil, gas aanvallen en de aanvallen van Duitse troepen, met stelregel geweren, hun tulbanden dragend ter bescherming, hun ongeschoren haar en lange baarden, zoals beschreven door hun religieuze vertrouwen.

In de eerste slag om Ieper in Vlaanderen in 1914 vocht een peleton Dogra Sikhs tot de laatste gesneuveld was. De laatste man schoot zichzelf neer met zijn laatste patroon omdat dat volgens hem een betere optie was dan zich over te geven

Na de bloedige slag om Neuve Chappelle in 1915 had het Sikh regement 80% van zijn mannen verloren. Drie regementen waren slechts met een percentage van 16% over.

De “Zwarte Leeuwen” van de Punjab, zoals de Arabieren hen in Mesopotamia noemden, gaven hun leven voor de verdediging van vrijheid in Europa, voor een bondgenoot die hun thuisland regeerde. Toch deden ze dit, om rechtvaardigheid te beschermen, zoals de Gurus hen die had bijgebracht.

Madra, Amandeep Singh en Parmjit Singh. Warrior Saints: Three Centuries of the Sikh Military Tradition. London: I.B. Tauris & Co Ltd

British Broadcasting Company. BBC History - World War One. http://www.bbc.co.uk/history/war/wwone

 “De engelsen en de vrouwen uit deze plaats [Frankrijk] zijn blij ons te zien. Zoals bloemen openen. Ze schudden de handen van onze mannen wanneer ze ontscheept zijn, en zijn gepoogd om hen uit eigen hand te voeden... De Duitsers zijn bang van onze mannen, maar het zijn stevige kerels. Diverse keren hebben ze de witte vlag laten zien en aangevallen, maar nu kennen we hun trucs en zijn velen gevangen genomen. Verspreid dit nieuws overal, want dit is de enige brief die ik je kan sturen.” 

Citaat uit een brief, daterend 15 december 1915. Geschreven door een Sikh cavalerie soldaat bij een post in Marseilles.

HET IS EEN IRONIE DAT SIKHS IN FRANKRIJK EN EUROPA IN HUN TULBANDEN MET OPEN ARMEN VERWELKOMD WERDEN TIJDENS DE EERSTE EN TWEEDE WERELDOORLOG, OM TE VECHTEN TEGEN DE TIRANEN, MAAR VANDAAG DE DAG WORDEN ZE GEVRAAGD HUN TULBANDEN AF TE DOEN, ZELFS WANNEER EEN SIKH [IN FRANKRIJK] EEN RIJEXAMEN AF WIL LEGGEN..

Terug naar boven

Read more about Sikhs in World War I