De wereld heeft twee gezichten

Wees niet verheugd door lofuitingen, noch laat je beledigen door roddel en kwaadsprekerij.”   (Goeroe Granth Sahib)

Bhagat Namadev Ji – Lof en Laster

Bhagat (Heilige) Namadev Ji was een van nature ingetogen persoon die met enige afstand naar het wereldgebeuren keek. Op een dag besloot hij om goed en zuiver onderwijs te gaan geven aan kinderen. Hij wilde vooral spirituele kennis overdragen omdat dat volgens hem het beste onderwijs was. Daarom werden kinderen al op jonge leeftijd naar hem toegestuurd om door hem te worden opgeleid en onderwezen.

Een welgestelde rijke man besloot om zijn zoon naar hem toe te sturen voor onderwijs, met de achterliggende gedachte dat als zijn kind op jonge leeftijd bij de heilige man in de leer was,  hij later niet ten prooi zou vallen aan zondige erotische pleziertjes.

Hij – de welgestelde rijke man – dacht dat zijn kind, eenmaal volwassen,  ongetwijfeld een zakenman zou worden zoals hij, maar dat het goed voor hem was om in de nabijheid van de heilige man op te groeien en door hem onderwezen te worden in religieuze en spirituele zaken.  Zo doende bracht hij zijn zoon naar de heilige Namadev. Echter, om toch vooral maar de aandacht te vestigen op hun superieure status en rijkdom had zijn echtgenote het  kind volgehangen met allerlei sieraden waaronder een ketting en verschillende armbanden. De vader zei tegen de heilige man; “Heer, ontferm u over dit kind; neem hem onder uw hoede en onderwijs hem uw kennis en begrip.

De heilige Namadev Ji antwoordde: “Rijke man, maak u geen zorgen en laat uw zoon gerust bij mij achter. Er zijn hier nog andere kinderen en het contact met hen zal hem goed doen.'.

’s Avonds, toen de heilige Namdev Ji de kinderen naar huis stuurde en de nieuwe jongen nog eens bekeek,  bedacht hij dat de sieraden die het rijkelui’s kind om had, wel buitensporig veel waren voor zo een jong en tenger iemand. Als een dief op de gedachte kwam om hem onderweg naar huis van zijn sieraden te beroven, zou hij hem misschien wel kunnen wurgen.  Hij dacht..“Het zal de rijke man waarschijnlijk niet bevallen, maar ik zie geen kans om iemand mee te sturen met de jongen en kan daarom beter zijn sierraden afdoen.” Hij deed de sierraden af; bond ze bij elkaar en stuurde het kind naar huis.

Toen de jongen thuis aankwam en zijn moeder zag dat zijn sieraden weg waren, zei ze.. “Waar zijn je sieraden ?” Hij antwoordde dat de heilige man ze had afgedaan en de moeder zei .. “Wat  een slechte heilige man, hij geeft de sieraden natuurlijk niet meer terug”. De moeder was een ongeduldige en achterdochtige vrouw, want als ze even had nagedacht had ze kunnen bedenken dat de heilige man misschien een reden had om de sieraden af te nemen. Stelen van een kind  is tenslotte niet iets wat een heilige man normaal doet.  In plaats daarvan trok ze meteen de conclusie dat de heilige man de sieraden wel niet meer terug zou geven. Ze dacht daarbij dat hij was zoals zijzelf, want vaak beoordelen we de ander naar hoe we zelf zijn en dus raakte ze meteen in alle staten toen ze zag dat de sieraden weg waren. Ze wachtte geen moment en liep snel naar haar buurvrouw en zei : “Moet je luisteren zuster; mensen vertellen zoveel over Namdev; ze noemen hem een heilige man; een man toegewijd aan God, maar hij is niks anders dan een gewone bedrieger”.

De buurvrouw : “ wat is er met jou aan de hand? "

" Met mij is er niets aan de hand, maar ik heb de realiteit gezien. Ik stuurde mijn kind naar Namdev behangen met sieraden. En kijk nu eens, hij heeft geen enkel sieraad overgehouden. De heilige man heeft zelfs de ring van de vinger van mijn kind genomen.

De buurvrouw : “Maak je niet druk. Informeer morgenochtend eerst maar naar wat er gebeurd is.

"Nee, hij zal ze niet teruggeven. Nu hij eenmaal de sieraden in zijn bezit heeft, zal hij ze niet teruggeven. Hij zal zeggen dat iemand ze heeft afgepakt  toen het kind onderweg was.”

De buurvrouw was ook een nogal ongeduldig en opgewonden iemand en ze vertelde het verhaal aan een andere buurvrouw. En zo gebeurde het dat, voordat het avond was, het nieuws overal in de stad bekend was.

Intussen was de rijke man thuisgekomen en zijn echtgenote zei tegen hem.. “Wat er nu gebeurd is.. je stuurde het kind naar Namdev voor een goede opleiding en nu heeft hij alle sieraden van het kind afgenomen.”

de rijke man : "Onmogelijk... Namdev Ji is een heilige man."

de echtgenote : "Jij mag dan nog steeds denken dat hij een heilig man is, maar ik vertel je wat ik met eigen ogen heb gezien."

de rijke man : "Waarom gedraag je je zo opgewonden ? we zullen er morgen opnieuw over spreken"

de echtgenote : "Nee, hij zal ze niet teruggeven. Jij bent dom en goedgelovig”

De volgende dag ging de rijkeman naar Namdev Ji. Nadat hij hem begroet had, ging hij zitten. Het kind was weer bij hem. Namdev Ji keek op en zei , "Rijke man, stuur het kind niet naar mij behangen met sieraden. Je weet dat geld en sieraden gevaar aantrekken en levensbedreigend kunnen zijn voor het kind.  Iemand zou hem kunnen ontvoeren en wurgen. Hier zijn de juwelen."

De rijkeman was zeer verheugd, maar voelde zich ook bedroefd omdat zijn echtgenote overal in de stad had kwaad gesproken over de heilige man. Het nieuws zou uiteindelijk ook de heilige man ter oren komen en daardoor erg beledigd zijn.  Hij haastte zich naar huis en zei tegen zijn echtgenote:

"Je hebt iets heel verkeerds gedaan. De heilige man heeft in feite het leven van het kind gered door de sieraden af te nemen”.

Onmiddellijk ging de echtgenote naar de buurvrouw, en hoopte dat deze haar conclusies over de heilige man nog niet had doorverteld.  Ze zei :  "Hij - de heilige Namdev-  is een heel nobel mens. In feite heeft hij het leven van mijn zoon gered. Ik werd onnodig kwaad en handelde in een opwelling.

De andere vrouw ging op haar beurt naar haar buurvrouw en vertelde alles. Al gauw werd het verhaal bekend in de hele stad — Namdev Ji is een heel goed en nobel mens. Hij had de sieraden van de rijkemans’ zoon afgenomen om hem te beschermen tegen mogelijke ontvoerders en moordenaars.

De volgende dag zegt een volgeling van NamdevJi tegen hem..  — "O heilige man, Ik ben verbaasd te zien dat de wereld twee gezichten heeft." "Wat is er aan de hand ?" zegt  de heilige man.  "Eergisteren werd er slecht over u gesproken. Er was niemand die een goed woord voor u over had. We voelden ons erg gekwetst en ongelukkig. Maar vandaag wordt u overal geprezen." "Waarom?" "U zou de sieraden afgenomen hebben van een kind of ze moesten gestolen zijn door dieven . Maar iedereen dacht dat u de sieraden had afgepakt." Als er ook maar iets negatiefs gezegd wordt over een heilige man dan verspreidt dit bericht zich als een lopend vuur; het lijkt wel alsof de mensen altijd zitten te wachten op een kans om kwaad te spreken. Zelfs als het om een kleinigheid gaat, heb je geen enkele advertentie nodig. Het nieuws verspreidt zich snel en overal naar toe.  Roddel en geruchten verspreiden zich moeiteloos en zonder van tevoren op de waarheid te worden getest. Goede berichten verspreiden zich niet zo snel als kwaadsprekerij.

“Vandaag wordt je geprezen en dezelfde mensen die eerst kwaad over je spraken, zeggen nu met hun eigen woorden; Namdev Ji is een zeer nobele persoon en hij heeft de sieraden van  het kind afgenomen voor zijn eigen veiligheid.”

Namdev Ji zat in een ontspannen  houding. Voor hem lag as. Hij nam de as in zijn twee handen. Een handvol strooide hij uit aan de ene kant en zei: “laat het neerkomen op de hoofden van roddelaars;” met de andere hand strooide hij de as aan de andere kant en zei – “laat het neerkomen op de hoofden van diegenen die mij prijzen.”  Zijn volgeling zei; “maar ze prijzen u.”

"Lofuitingen in deze wereld zijn niet oprecht ; ze zijn slechts de andere kant van roddel en kwaadsprekerij.  De wereld heeft twee gezichten.”

Daarom zegt Goeroe Sahib,

Het is zelfs beter om verheugd te zijn over roddel en niet over lofuitingen, want de Goeroe predikt:

Degene die kwaad spreekt over ons is onze weldoener, en niet degene die ons prijst. Lofuitingen maken ons hoogmoedig en zijn een gevaar omdat ze ons zelfvoldaan en egoïstisch maken.

Ook als iemand ons niet respectvol en eervol behandelt, zijn we beledigd. 

Daarover zegt Goeroe Sahib:

(Goeroe Grant Sahib)

Previous

Main Index

Next