Bhagat
Ravidas Ji werd geboren in 1376 AD in Kanshi, Varanasi in Uttar
Pradesh, India. Hij was vanuit zijn kaste gezien, chamar, dit
betekent dat deze mensen werkzaam waren in het verhandelen van leer.
Hij was een geboren genie. Vanaf zijn jeugd observeerde Bhagat
Ravidas zijn omgeving vanaf dichtbij. Het viel hem op dat het
kastenstelsel een belangrijk rol begon te spelen, wat niet goed was.
Geleidelijk begon hij zijn tijd te spenderen in het gezelschap van
heiligen en gelovigen waardoor hij zelf een spiritueel Bhagat Ji
werd. Zijn hele leven had hij de Almachtige God aanbeden en hij
vertrouwde altijd en overal op Hem. Hij aanbad uitsluitend de enige,
onsterfelijk God. Materialistische zaken konden Bhagat Ravidas Ji
niet van zijn spirituele pad naar God afbrengen. Hij gaf niets om
goud en zilver, hij hield alleen van God. Zelfs toen hij door zijn
ware geloof een zeer spiritueel man was geworden, was elk gevoel van
trots en ego hem vreemd. 40 van zijn verzen zijn opgenomen in de
heilige Goeroe Granth Sahib Ji.
De
vader van Bhagat Ravidas Ji verkocht schoenen. Toen Bhagat Ravidas
Ji ouder werd begon hij zijn vader mee te helpen in zijn
schoenenwinkel. Alleen deed Bhagat Ravidas Ji dat op zijn eigen
manier. Als iemand kwam om schoenen te kopen en geen geld had dan
gaf hij de schoenen toch mee. Als iemand betaalde ook goed, en als
iemand niet betaalde ook goed. Zijn ouders waren hier niet blij mee.
Zij dachten als dit zo door gaat dan hebben we binnenkort geen
schoen meer over.
De
ouders besloten om Bhagat Ravidas Ji te laten trouwen, zodat hij
meer verantwoordelijkheidsgevoel zou krijgen als hij ook voor zijn
vrouw moest zorgen.
Bhagat Ravidas Ji trouwde en God zegende hem met een vrouw die net
als Bhagat Ravidas Ji dacht. Zo gingen ze samen verder met het
helpen van arme mensen en nog meer goede daden. De ouders waren
opnieuw teleurgesteld. Zijn vader zei toen tegen Ravidas; “ Ik heb
je verzorgd en je laten trouwen. Ik kan mijn geld niet voor jouw
uitgaven besteden. Als je iets nodig hebt mag je dat meenemen, maar
ik wil dat je het huis verlaat en op jezelf gaat wonen”. Ravidas Ji
moest het huis verlaten omdat hij geen geld binnen bracht. Ravidas
Ji was teleurgesteld in zijn ouders dat zijn ouders waarde hechtten
aan materialisme. Vanaf dan ging Ravidas Ji met zijn vrouw in een
krot te wonen.
Op en
dag kwam God zelf in een gedaante van een Brahman is het
krotte-huisje van Bhagat Ravidas Ji. Ravidas Ji die niet wist dat
God zelf in zijn huis was gekomen had volgens zijn goede gewoontes
met veel respect voor zijn visite gezorgd. De Brahman Devta kwam
erachter dat Bhagat Ravidass Ji iemand was die een schoon hart heeft,
goede daden achter zijn naam heeft staan, maar arm was. De Brahman
Devta zei toen; “ Ik heb hier een paras, alles wat je hiermee
aanraakt zal veranderen in goud. Als je dat goud dan verkoopt dan
kan je een mooi huis en tempels bouwen zodat je arme mensen die hier
zullen komen kan verzorgen, jouw God zal trots op je zijn“. Bhagat
Ravidas Ji zei toen; “Brahman Ji, ik heb niet zoveel tijd om goud te
maken en dat dan ook te gaan verkopen. De tijd die ik daaraan zou
moeten besteden gebruik liever om de naam van God te reciteren. De
Brahman Devta dacht toen; “Ik zal die paras hier laten, later zal
hij wel inzien en kan hij deze paras gebruiken”. De Brahman Devta
hing de paras toen aan de deur en ging weg. Lange tijd later kwam
deze Brahman Devta terug en zag dat Bhagat Ravidas Ji nog steeds
armoedig in hetzelfde huisje leefde. Hij zag dat Bhagat Ravidas Ji
aan anderen schoenen uitdeelde maar dat zijn eigen voeten bloot
waren. Bhagvan ji zei toen; “Ravidas Ji, ik had je een paras gegeven
om goud te maken”. Bhagat Ravidas Ji zei toen daarop; “Waar u die
heeft achtergelaten daar zal die dan nog liggen”. Bhagvan Ji zag dat
de paras die hij had gegeven nog steeds op dezelfde manier aan de
deur hing en kwam erachter dat Bhagat Ravidas Ji niet om goud of
materialisme gaf. Bhagvan Ji was toen vastbesloten om Bhagat Ravidas
Ji niet in deze armoede te laten leven. Bhagvan Ji zei toen;
“Ravidas ji, kijk eens achter je” Ravidas draaide zich om en zag
niks bijzonders. Toen Ravidass ji zich weer omdraaide en zag dat
Bhagvan ji verdwenen was begreep hij dat God zelf in zijn armoedig
hutje was geweest. Toen kreeg hij spijt en werd verdrietig en voelde
zich schuldig dat hij de Almachtige niet had herkent. Hij begon
verzen te zingen die zijn liefde voor God weergaven en die tevens
zijn opgenomen in de Goeroe Granth Sahib Ji.
Deze
dagen was er in Banaras aan de Ganga een festival waar veel mensen
naartoe gingen. De vrouw van Bhagat Ravidas ji vroeg aan haar man;
‘Ravidas Ji, er gaan zoveel mensen naar de Ganga om te baden, ik zou
ook graag met u willen gaan” Bhagat Ravidas Ji zei toen; “Als je
gaat baden in de Ganga dan moet je een geschenk meenemen om te
offeren, heb jij iets dat je kan schenken ?” De vrouw zei toen dat
ze een damri (een armoedig geschenk) had. Vol schaamte besloten ze
toch maar naar Banaras te gaan. Eenmaal aangekomen zagen ze veel
mensen baden in de Ganga en ze zagen dat mensen mooie en dure
geschenken (kleding, goud of zilver) hadden meegebracht en offerde.
Alles wat werd geofferd werd meegesleurd door de Ganga. Duizenden
mensen waren er gekomen. Ravidas Ji en zijn vrouw gingen aan de
oever van de Ganga staan en haalde hun offer tevoorschijn en offerde
het in de Ganga. Nadat ze hun offer in de Ganga hadden gezet
verscheen een hand uit de Ganga en pakte het armzalige offer van
Ravidas vast. Ook hoorde iedereen een stem die zei; “Ravidas, je
offer is geaccepteerd door Ganga”. Duizenden mensen die daar
stonden, waren verbaasd dat de Ganga het armoedige offer van Bhagat
Ravidas Ji met de hand had geaccepteerd. Iedereen begon te knielen
voor Bhagat Ravidas Ji en begon zijn naam te eren. Daarop keerde
Bhagat Ravidas ji terug naar zijn armoedige huis.
Iedere ochtend als Bhagat Ravidas Ji zijn kleed afklopte waarop hij
de naam van God reciteerde kwamen 5 gouden muntstukken uit zijn
kleed vallen. Bhagat Ravidas Ji hechte daar geen waarde aan en
gooide ze altijd in een hoekje.
Bhagvan Ji was in Bhagat Ravidass Ji zijn droom gekomen en had
gezegd dat er de volgende dag een rijke man zal komen die voor hem
een huis zou bouwen. Hij zei; “Ravidas Ji, je moet hem niet tegen
houden“. Toen hij wakker werd vertelde hij dit aan zijn vrouw. Zijn
vrouw zei; “Als dit Gods zijn wil is, dan moet u hem niet
tegenhouden”. De volgende ochtend kwam zoals gezegd een rijke man
met veel geld. En begon te knielen voor Bhagat Ravidas Ji en zei;
“Ik heb veel over u gehoord, ik kon geen kinderen krijgen en had een
belofte gedaan dat als ik van God een kind geschonken zou krijgen,
ik voor, Ravidas Ji een huis en tempel zou bouwen. Ik heb nu een
zoon geschonken gekregen van God en wil u nu toestemming vragen om
mijn belofte na te komen“ Ravidas gaf hem toestemming en woonde
vanaf toen in het, voor hem gebouwde, huis.
Ravi Das, the leather-worker, praised the
Lord, and sang the Kirtan of His Praises each and every instant.
Ravidas, de leerbewerker, eerde de Heer, en zong op elke moment zijn
lofzang.
Although he was of low social status, he was exalted and elevated,
and people of all four castes came and bowed at his feet. ||2||
Ontdanks zijn
lage sociale status, was hij verlicht en verheven, en mensen van
alle vier de kasten kwamen en bogen aan zijn voeten. ||2||
- Goeroe Granth Sahib ji Ang 733
|
